Część wystawy prezentowanej przed laty w wałeckim muzeum poświęcono na prezentację sylwetek kombatantów mieszkających w powiecie wałeckim:

1. Michał Dąbek, Strączno. W LWP od marca 1944 r. Walczył w 5. pułku piechoty 2 DP. Brał udział w forsowaniu Bugu i Odry, obronie Przyczółka Magnuszewsko – Wareckiego, przełamaniu Wału Pomorskiego. Po zdobyciu Berlina doszedł do Łaby.
2. Fryderyk Jarosz, Tuczno. Od 1941 r. żołnierz Pułku Ułanów Karpackich. Przeszedł szlakiem bojowym od Iraku, przez Syrię, Palestynę, Egipt, Libię, do Włoch. Uczestniczył w bitwie o Monte Cassino, Anconę i Bolonię. Odznaczony Krzyżem Walecznych.
3. Stanisław Iwan, Wałcz – Morzyce. We wrześniu 1945 r. walczył w Armii Kraków. W czasie okupacji żołnierz Batalionów Chłopskich, ps. Płotwa. Dwukrotnie ranny – w 1939 i 1943 r. Odznaczony Krzyżem Partyzanckim.
4. Michał Laskowski, Kłębowiec. Żołnierz Armii Czerwonej w latach 1941 – 1943. Od sierpnia 1943 w 1 DP. Uczestnik bitwy pod Lenino. Przeszedł cały szlak bojowy 1 DP w składzie 1 Pułku Piechoty. Ranny pod Witebskiem (1942 r.) i pod Lenino (1943 r.).
5. Jan Malik, Tuczno. Od lutego 1942 r. w polskim wojsku w ZSRR, w kwietniu 1942 r. przeszedł pod dowództwo brytyjskie na środkowym wschodzie. Po przerzuceniu do Anglii pełnił służbę w 1 Dywizji Pancernej gen. St. Maczka. W 1944 r. walczył pod Falaise w Belgii i Holandii.
6. Stanisław Miliński, Wałcz. Od września 1943 r. żołnierz 1 Armii WP. Uczestnik bitwy pod Lenino. Przeszedł szlak bojowy 1 Armii WP w składzie 1 Brygady Artylerii Ciężkiej im. J. Bema. Ranny na Wale Pomorskim.
7. Wojciech Noga, Tuczno. W 1939 r. walczył w samodzielnej jednostce do zwalczania dywersji. W latach 1939 – 1940 internowany na Węgrzech. Po ucieczce z obozu walczył we Francji w brygadzie gen. Maczka. W 1940 r. ewakuowany do Wlk. Brytanii. W latach 1940 – 1944 uczestnik bitwy o Anglię w dywizjonach 315 i 303. W 1944 r. w inwazji na Normandię walczył w dywizjonie 305.
8. Zdzisław Noniewicz, Wałcz. W wojsku od 30 stycznia 1942 r. Początkowo w 23 Pułku Piechoty w Kanimechu (Uzbecka SRR), potem w 8 Pułku Ciężkiej Artylerii Przeciwlotniczej. Jego szlak bojowy wiódł od Iraku, przez Syrię, Palestynę, Egipt, Libię do Włoch, gdzie brał udział w walkach o Monte Cassino.
9. Edward Paszkiewicz, Wałcz. W Wojsku Polskim od 1938 r. W 1939 r. brał udział w obronie Lwowa. W 1941 r. wstąpił do Wojska Polskiego w ZSRR. Jego szlak bojowy wiódł przez Iran, Irak, Palestynę do Egiptu. W lutym 1942 r. konwojował do USA jeńców niemieckich i włoskich spod Tobruku. Po ukończeniu szkoły lotniczej w USA, w październiku 1942 r. zostaje przerzucony do Wlk. Brytanii, gdzie walczy w Dywizjonie 304. We wrześniu 1943 r. ranny i przeniesiony do 1 Dywizji Pancernej gen. St. Maczka. W 1944 r. bierze udział w inwazji na Normandię, w wyzwoleniu Francji, Belgii i Holandii. Pod Bredą zostaje ciężko ranny.
10. Witalis Wilk, Wałcz. Uczestnik wojny 1939 r. Wraz z 1 DP walczy pod Kutnem i Janowem Podlaskim. Ranny pod Wyszkowem. 28 września 1939 r. przedostaje się na teren ZSRR, gdzie jest internowany. W kwietniu 1942 r. zgłasza się na ochotnika do Armii Czerwonej. Wcielony do wojsk pancernych, walczy pod Kurskiem i Procharowką. Od 1943 r. w 1 DP im. T. Kościuszki. Uczestnik bitwy pod Lenino. Przeniesiony do 1 Brygady Pancernej, z którą jako czołgista walczy na Przyczółku Magnuszewskim, pod Studziankami, Warszawą, Bydgoszczą, na Wale Pomorskim, pod Gdańskiem i Gdynią, gdzie po raz drugi zostaje ranny. Awansowany do stopnia podporucznika.

Opracowano na podst. katalogu wystawy Muzeum Ziemi Wałeckiej, red. Marek Boras