Dobrzyca obecnie stanowi część wsi Rudki, w 1945 roku był tam majątek Doberitzfelde, który Niemcy przygotowywali do obrony, silnie fortyfikując okolice. W pasie obrony było 35 schronów żelbetowych i 10 skorup schronów (schrony nieukończone, rozpoczęte latem 1944). Obrona majątku przypadła 2 pp dywizji “Märkisch Friedland”, o jego zdobycie walczyła 1 Armia Wojska Polskiego gen. S. Popławskiego.

Działania główne rozpoczęto 4 lutego wieczorem, jednak próba przełamania oporu obrońców Wału Pomorskiego na północy jeziora Dobrego nie powiodła się. 5 lutego rano 2 i 3 batalion 11 Pułku Piechoty wdarły się na pozycję główną Pommernstellung. Po południu oba bataliony podeszły do szosy Wałcz – Czaplinek w rejonie majątku Dobrzyca, lecz zostały otoczone w wyniku kontrataku wroga.

10 pułk piechoty 4 DP wzmocniony baterią 6 pułku artylerii lekkiej i 5 działami pancernymi, o godz. 14.15 dn. 6.02.45 rozpoczął siłami 2 i 3 batalionu piechoty  natarcie na majątek Dobrzyca. Natarcie 2 batalionu napotkało zacięty opór nieprzyjaciela w majątku. Batalion, któremu przydzielono dwa plutony kompanii karnej, odpierał kilkakrotnie kontrataki nieprzyjaciela. Nacierający na prawym skrzydle 3 batalion o godz. 13.30 opanowali odcinek szosy na południe od leśniczówki Jeleń. Dopiero o godz. 21.00 nastąpiło połączenie z 3 batalionem, w pół godziny później opór nieprzyjaciela w Dobrzycy został ostatecznie zlikwidowany. W majątku zajęto stanowiska dowodzenia nieprzyjacielskiego pułku podchorążych z mapami, radiostacjami i aparatami telefonicznymi.

W tym czasie dowództwo 1 AWP podjęło decyzję wprowadzenia do walki 1 DP, która wraz z 4 i 6 DP otrzymała zadanie pogłębienia wyłomu. Natarcie powiodło się, siły 4 DP doszły do szosy Czaplinek – Wałcz, odcinając Niemcom drogę odwrotu na Kołobrzeg.