Na wzgórzu zwanym Wisielczą Górą w latach 30. XX w. powstała jedna z najpotężniejszych grup warownych Wału Pomorskiego. Dwa duże schrony, będące blokami wejściowymi do podziemi, połączone były korytarzem z izbami załogi, toaletami, kuchnią i izbą opatrunkową. Boczne chodniki wiodły do dwóch schronów obserwacyjnych i czterech bojowych z kopułami pancernymi. Łączna długość wyrobisk wynosiła 800 m. Istniało tu własne źródło zasilania w energię elektryczną, system wentylacji i instalacja wodociągowa. Niemcy broniący tych umocnień skapitulowali 11 lutego 1945 r.
