Wronia Góra to zalesione, piaszczyste wzniesienie pośród pól uprawnych po wschodniej stronie drogi z Prusinowa Wałeckiego do Nagórza.

Wojska niemieckie obsadziły odcinek 25 stycznia 1945 r.. Wśród nich najliczniejszą formacją była piechota sformowana z podchorążych Oficerskiej Szkoły Artylerii w Borne. 30 stycznia przed pozycją pojawiły się radzieckie czołgi, a w następne dni docierały tu patrole rozpoznawcze piechoty. 3 lutego przed odcinkiem rozwinęły się bataliony 328 DP z 47 A. Artyleria pułkowa zaczęła ogień nękający na niemieckie okopy. 5 lutego dywizja przeszła do natarcia, które wyruszyło z Prusinowa Wałeckiego, m.in. na Wroną Górę. Rosjanie zdobyli czołowy rów pod wzgórzem, lecz następnego dnia zostali z niego wyparci. Decydujące uderzenie nastąpiło rano 8 lutego. Po ciężkiej, kilkugodzinnej walce, Rosjanie opanowali  wzgórze, a także przebili się przez drugą linię schronów i zalegli zatrzymani dopiero przed linią kolejową. Mimo kontrataków, Niemcom nie udało się odrzucić przeciwnika i odzyskać odcinka.