Stanisław Konieczny, zam. w Łęczycach k. Opalenicy: „W dniu 14 lutego 1945 roku pułk Warszawa otrzymał zadanie rozpoznania rejonu miasta Piły. Należało wykryć i zlikwidować grupy SS – manów, które wyrywały się z okrążenia miasta. To trudne zadanie przypadło Matwiejewowi – świetnemu powietrznemu zwiadowcy. Polecieliśmy na dwóch samolotach. Po drodze Matwiejew serią pocisków strącił napotkany samolot nieprzyjaciela. W Pile zauważył, jak spoza zabudowań fabrycznych wyszły czołgi hitlerowskie. „Należy je zniszczyć” postanowił i podał przez radio rozkaz. Dwa polskie samoloty nie zważając na huraganowy ogień nieprzyjaciela atakowały hitlerowskie „Tygrysy”, z których kilka niebawem zaczęło dymić. Mimo piekielnego ognia z dołu nieustraszony Matwiejew nieustannie atakował wroga. Pozostały jeszcze 3 nieuszkodzone czołgi; gdy chciał je zniszczyć ogniem swej broni nagle coś wstrząsnęło samolotem i z lewego skrzydła posypały się drzazgi. Zdawało się, że samolot runie, Matwiejew jednak wyprostował swą maszynę i ostatnim wysiłkiem skierował ją na czołgi nieprzyjacielskie. Runął na nie. Ginąc, zadał jeszcze hitlerowcom śmiertelny cios. Wróciłem na lotnisko, ale bez kolegi. Wkrótce w wyzwolonej Pile lotnicy polscy uczcili pamięć bohaterskiego komunisty, swego przyjaciela i nauczyciela, radzieckiego pilota Matwiejewa, stawiając mu pomnik”.